ക്രൈസ്തവ വിമര്ശകരാണ് മുഹമ്മദ് നബിക്ക് ലഭിച്ച വെളിപാടുകള് പിശാചില്നിന്നാണെന്ന ആരോപണം ഉന്നയിക്കുന്നത്. മുഹമ്മദി(സ)ന് ലഭിച്ച വെളിപാടുകള് പിശാചുബാധയുടെ ഫലമായുണ്ടായതാണെന്ന് വരുത്തിത്തീര്ക്കാനാണ് സി.ഡി. ഫാണ്ടര്, ക്ളേയ്ര് ടിസ്ഡാല്, ജോഷ്മാക്ഡവല്, ജോണ്ജില് ക്രിസ്റ്റ്, ജി. നെഹ്ല്സ് തുടങ്ങിയ ക്രൈസ്തവ ഗ്രന്ഥകാരന്മാരെല്ലാം ശ്രമിച്ചിരിക്കുന്നത്. യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ക്രൂശീകര ണത്തെയും അതുമൂലമുള്ള പാപപരിഹാരത്തെയും നിഷേധിച്ചു കൊണ്ട് മനുഷ്യരാശിയെ പാപത്തിന്റെ ഗര്ത്തത്തില്തന്നെ തളച്ചിടുവാനുള്ള പിശാചിന്റെ പരിശ്രമമാണ് ഖുര്ആനിന്റെ രചനക്കു പിന്നിലുള്ളതെന്ന് അവര് വാദിക്കുന്നു. മനുഷ്യശരീരത്തില് പിശാച് കയറിക്കൂടുമോ? പിശാചുബാധ കൊണ്ട് ഒരാള്ക്ക് രോഗങ്ങളുണ്ടാവുമോ? പിശാചുബാധിച്ച ഒരാള്ക്ക് വെളിപാടുണ്ടാവുമോ? തുടങ്ങിയ ചര്ച്ചകള് ഇവിടെ അപ്രസക്തമാണ്. ബൈ ബിള് പ്രകാരം പിശാചുബാധിച്ച ഒരാളില് കാണപ്പെടുന്ന അസുഖങ്ങള് എന്തെല്ലാമാണെന്ന് പരിശോധിക്കുക.
1. ബുദ്ധിഭ്രമത്താല് അലറി വിളിക്കല് (മാര്ക്കോസ് 1:24, ലൂക്കോസ്
9:39, യോഹന്നാന് 10:20)
2. സ്വയം നശീകരണ പ്രവണത (മത്തായി 55:9, 18: 17, 15:32, മര്ക്കോസ്
5: 13, ലൂക്കോസ്, 8:33)
3. നഗ്നമായി നടക്കുന്നതിനുള്ള പ്രവണത (ലൂക്കോസ് 8:2, 8:35)
4. പിശാചിനാല് തള്ളയിടപ്പെടുക (മത്തായി 17:15, മര്ക്കോസ് 1:26,9:18,
9:20,9:26)
5. മൂകത (മര്ക്കോസ് 9:25, 9:32, 12:22, ലൂക്കോസ് 11:14)
6. ബധിരത (മര്ക്കോസ് 9: 25)
7. അന്ധത (മത്തായി 12:22)
8. മറ്റാരും കാണാത്തത് കാണുകയും അറിയുകയും ചെയ്യുക (മര്ക്കോ
സ് 1:24, ലൂക്കോസ് 4:3, മത്തായി 8:29)
പിശാചുബാധിതനില് കാണപ്പെടുന്നതെന്ന് ബൈബിള് ഉദ്ഘോഷിക്കു ന്ന ലക്ഷണങ്ങളൊന്നും മുഹമ്മദി(സ)ല് ഉണ്ടായിരുന്നതായി നമുക്ക് കാ ണാന് കഴിയുന്നില്ല. ദൈവിക വെളിപാടുകള് ലഭിക്കുമ്പോള് അവ ഒരു മണിനാദം പോലെ തനിക്ക് അനുഭവപ്പെടാറുണ്ടെന്നും അതാണ് ഏറ്റവും പ്രയാസകരമായ വെളിപാടു രീതിയെന്നും മുഹമ്മദ്(സ) പറഞ്ഞതാണ് അദ്ദേഹത്തെ പിശാചുബാധിച്ചിരുന്നുവെന്നും പൈശാചിക വെളിപാടുകളാണ് ഖുര്ആനെന്നും വാദിക്കുന്നവരുടെ ഒരു തെളിവ്. വെളിപാട് ലഭിച്ചു കൊ ണ്ടിരുന്ന അതിശൈത്യമുള്ള ഒരു ദിവസം പ്രവാചകന്റെ നെറ്റിയില് വിയര്പ്പുതുള്ളിയുണ്ടായിരുന്നതായി ഞാന് കണ്ടുവെന്ന പ്രവാചകപത്നി ആഇ ശ()യുടെ നിവേദനമാണ് മറ്റൊരു തെളിവ്. ഇവിടെ പ്രസക്തമായ ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്. പിശാചുബാധിതന് ചെവിയില് മണിയടിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നുമെന്നോ അവന്റെ നെറ്റിത്തടം അതിശൈത്യമാണെങ്കിലും വിയര്പ്പുതുള്ളികളാല് നിറയുമെന്നോ ബൈബിളില് എവിടെയെങ്കിലുമുണ്ടോ? ഇല്ലെങ്കില്, പ്രവാചക(സ)നില് പിശാചുബാധ ആരോപിക്കുവാന് ബൈബിളിന്റെ അനുയായികള്ക്ക് എന്തടിസ്ഥാനമാണുള്ളത്?
പ്രവാചകന് ലഭിച്ച ദൈവിക സന്ദേശങ്ങള് പിശാചുബാധയുടെ ഉല്പ ന്നങ്ങളാണെന്ന് പറയുന്നവര് തങ്ങളുടെതന്നെ വിശുദ്ധന്മാരാണ് പിശാചു ബാധയേറ്റവരെന്ന് പറയാന് നിര്ബന്ധിതരാവുമെന്നതാണ് വാസ്തവം.
യേശുവിന്റെ ജീവിതകാലമത്രയും അദ്ദേഹത്തെയും അദ്ദേഹം പഠിപ്പിച്ച ആശയങ്ങളെയും നശിപ്പിക്കുവാന് വേണ്ടി അഹോരാത്രം പരിശ്രമിക്കുക യും (അപ്പോസ്തല പ്രവൃത്തികള് 9:1, 26:10, 8:1) അദ്ദേഹത്തിനുശേഷം ക്രിസ്തു തനിക്ക് വെളിപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് അവകാശവാദമുന്നയിക്കുകയും ചെയ്തയാളാണ് ‘വിശുദ്ധ പൌലോസ്’. അദ്ദേഹത്തിന് ക്രിസ്തുദര്ശനം ലഭിച്ച രീതിയെക്കുറിച്ച് ബൈബിള് വിവരിക്കുന്നത് കാണുക: “പിന്നെ അയാള് യാത്ര പുറപ്പെട്ട് ഡമാസ്കസിനെ സമീപിച്ചപ്പോള്, പെട്ടെന്ന് ആകാശത്തുനിന്ന് ഒരു പ്രകാശം അയാളുടെ ചുറ്റും മിന്നലൊളി പരത്തി. സാവൂള് നിലം പതിച്ചു. ‘സാവൂള്, സാവൂള് നീ എന്നെ പീഡിപ്പിക്കുന്നത് എന്തിന്? എന്ന് തന്നോട് ചോദിക്കുന്ന ഒരു സ്വരം കേള്ക്കയായി. അപ്പോള് അയാള് ചോദിച്ചു: ‘പ്രഭോ നീ ആരാണ്? അവന് പറഞ്ഞു: നീ പീഡിപ്പിക്കുന്ന യേശുവാണ് ഞാന്. എഴുന്നേറ്റ് നഗരത്തില് ചെല്ലുക. നീ ചെയ്യേണ്ടത് എന്തെന്ന് അവിടെ വെച്ച് നിനക്ക് അറിവ് കിട്ടും’. ‘അയാളോടൊപ്പം യാത്ര ചെയ്തിരുന്ന ആളുകള് സ്വരം കേട്ടെങ്കിലും ആരെയും കാണായ്കയാല് വിസ്മയ സ്തബ്ധരായി നിന്നുപോയി. വീണുകിടന്നിടത്തുനിന്ന് സാവൂള് എഴുന്നേറ്റു. കണ്ണുതുറന്നിട്ടും അയാള്ക്ക് ഒന്നും കാണാന് കഴിഞ്ഞില്ല. അതിനാല് അവര് അയാളെ കൈക്കുപിടിച്ച് ഡമാസ്കസിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി. മൂന്നു ദിവസത്തേക്ക് അയാള്ക്ക് കാഴ്ചയില്ലായിരുന്നു; അയാള് തിന്നുകയോ കുടിക്കുകയോ ചെയ്തതുമില്ല” (അപ്പോസ്തല പ്രവൃത്തികള് 9:3-9)
നിലംപതിക്കുന്നതും കൂടെയുള്ളവര് കാണാത്തത് കാണുന്നതും കേള് ക്കാത്തത് കേള്ക്കുന്നതും കണ്ണു കാണാതാവുന്നതുമെല്ലാം പിശാചുബാധ യുടെ ലക്ഷണങ്ങളായി സുവിശേഷങ്ങളില് സൂചിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത് നാം കണ്ടു. ക്രിസ്തുവിനെ താന് കണ്ടുവെന്ന് പൌലോസ് അവകാശപ്പെട്ട സംഭവത്തില് ഇതെല്ലാം അദ്ദേഹം അനുഭവിക്കുന്നുമുണ്ട്. പൌലോസിന് പിശാചുബാധയാണ് ഉണ്ടായതെന്ന് വാദിച്ചാല് അത് അംഗീകരിക്കാന് ക്രൈസ്തവ സമൂഹം സന്നദ്ധമാവുമോ? മുഹമ്മദി(സ)ന് പിശാചുബാധയായിരുന്നുവെന്ന് സമര്ഥിക്കുവാന് ബൈബിളില്നിന്ന് ഒരു തെളിവെങ്കിലുമുദ്ധരിക്കാ ന് ക്രൈസ്തവ വിമര്ശകര്ക്ക് കഴിയില്ല. അതേസമയം, നിലവിലുള്ള ക്രിസ്തുമതത്തിന്റെ സ്ഥാപകനായ പൌലോസിന് പിശാചുബാധയാണ് അനുഭ വപ്പെട്ടതെന്ന് ബൈബിള് ഉപയോഗിച്ചു കൊണ്ട് സ്ഥാപിക്കാന് ഒരാള്ക്ക് കഴിയും. അപ്പോള് ആര്ക്കാണ് പിശാചുബാധ?
ഇനി, മുഹമ്മദ് നബി(സ)ക്ക് പിശാച് ബാധിച്ചതുകൊണ്ടാണ് ഖുര്ആന് എഴുതിയുണ്ടാക്കിയതെന്ന ക്രൈസ്തവവാദത്തിന്റെ ആണിക്കല്ല് പരിശോധിക്കുക. യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ കുരിശുമരണത്തിലൂടെയുള്ള പാപപരിഹാരം എന്ന ആശയത്തെ വിമര്ശിക്കുന്നതുമൂലമാണല്ലോ ഖുര്ആന് പിശാചിന്റെ സൃഷ്ടിയാണെന്ന് വാദിക്കുന്നത്.
എന്നാല്, യാഥാര്ഥ്യമെന്താണ്? യേശുക്രിസ്തു പരിശുദ്ധനായിരുന്നുവെന്ന് മുസ്ലിംകളും ക്രൈസ്തവരും വിശ്വസിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം സര്വശക് തനാല് നിയുക്തനായ വ്യക്തിയാണെന്ന് ഇരുകൂട്ടരും സമ്മതിക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന് പിശാചുബാധയുണ്ടായിട്ടില്ലെന്ന് ഇരുകക്ഷികളും പറയുന്നു. എങ്കില്, മുഹമ്മദ് നബി(സ)ക്കോ പൌലോസിനോ ആര്ക്കാണ് പിശാചില്നിന്ന് വെളിപാടുണ്ടായതെന്ന് പരിശോധിക്കാന് നമുക്കെന്തുകൊണ്ട് യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ഉപദേശങ്ങളുമായി അവരുടെ ഉപദേശങ്ങളെ താരതമ്യം ചെയ്തുകൂടാ? പിശാചില്നിന്ന് വെളിപാടുണ്ടായ വ്യക്തി യേശുവിന്റെ ശത്രുവായിരിക്കുമല്ലോ. ഒരു ദൈവദൂതന്റെ ശത്രു അയാള് പ്രബോധനം ചെയ്യുന്ന ആശയങ്ങളുടെ ശത്രുവായിരിക്കും എന്നോര്ക്കുക.
യേശു പറഞ്ഞു: നിയമത്തെ (തോറ)യോ പ്രവാചകന്മാരെയോ റദ്ദാക്കാനല്ല ഞാന് വന്നത്’ (മത്തായി 5:17).
ഖുര്ആന് പറയുന്നു: ‘തീര്ച്ചയായും നാം തന്നെയാണ് തൌറാത്ത് അവ തരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്, അതില് മാര്ഗദര്ശനവും പ്രകാശവുമുണ്ട്’ (5:44).
‘മര്യമിന്റെ മകന് ഈസ പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം: ഇസ്രായേല് സന്തതികളേ, എനിക്കുമുമ്പുള്ള തൌറാത്തിനെ സത്യപ്പെടുത്തുന്നവനായിക്കൊണ്ടും എനിക്ക് ശേഷം വരുന്ന അഹ്മദ് എന്നു പേരുള്ളൊരു ദൂതനെപ്പറ്റി സന്തോ ഷവാര്ത്ത അറിയിക്കുന്നവനായിക്കൊണ്ടും നിങ്ങളിലേക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതനായി നിയോഗിക്കപ്പെട്ടവനാകുന്നു ഞാന്’ (61:6).
പൌലോസ് എഴുതി: ‘നിയമാനുഷ്ഠാനങ്ങളെ (തോറ) ആശ്രയിക്കുന്നവ രെല്ലാം ശാപഗ്രസ്തരാണ് (ഗലാത്തിയക്കാര് 3:10).
‘ക്രിസ്തു നിയമത്തിന്റെ ശാപത്തില്നിന്നു നമ്മെ മോചിപ്പിച്ചിരിക്കു ന്നു’ (ഗലാത്തിയക്കാര് 3:13).
‘അവന് (യേശു) തന്റെ ശരീരത്തില്, നിയമത്തെ അതിന്റെ കല്പന കളോടും അനുശാസനങ്ങളോടുംകൂടി റദ്ദാക്കി’ (എഫേസോസുകാര്2:15)
ഞാന് നിയമത്തെ റദ്ദാക്കാനല്ല വന്നതെന്ന് യേശു, ഖുര്ആനും അതുതന്നെ പറയുന്നു. പൌലോസാകട്ടെ യേശു നിയമത്തില്നിന്ന് ലോകത്തെ രക്ഷിക്കാനാണ് വന്നത് എന്നു സമര്ഥിക്കുന്നു. ആര്ക്കാണ് പിശാചിന്റെ വെളിപാട്?
യേശുക്രിസ്തു താന് ദൈവമാണെന്ന് പഠിപ്പിച്ചില്ല (മര്ക്കോസ് 12:29, മത്തായി 4:10) ഇക്കാര്യം ഖുര്ആന് അര്ഥശങ്കക്കിടയില്ലാത്തവണ്ണം വ്യക്ത മാക്കുന്നു (3:51), എന്നാല് പൌലോസ് പറഞ്ഞതാകട്ടെ ‘പ്രകൃത്യാതന്നെ ദൈവമായിരുന്നിട്ടും ദൈവത്തോടു തനിക്കുള്ള തുല്യതയെ, മുറുകെപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കേണ്ട ഒരു കാര്യമായി അവന് പരിഗണിച്ചില്ല? (ഫിലിപ്പിയര് 2:6). ‘അവന് അദൃശ്യനായ ദൈവത്തിന്റെ പ്രതിരൂപമാണ്; സര്വസൃഷ്ടികളിലും ആദ്യജാതന്’ (കൊളോസിയക്കാര് 1:15) എന്നിങ്ങനെയാണ്. യേശുക്രിസ്തുവിന് സ്വയം താന് ദൈവമാണെന്ന വെളിപാട് ലഭിച്ചിട്ടില്ല. അങ്ങനെ ലഭിച്ചിരുന്നുവെങ്കില് അദ്ദേഹം അത് പറയുമായിരുന്നു. എന്നാല്, പൌലോസിന് യേശു ദൈവമായിരുന്നുവെന്ന് വെളിപാട് കിട്ടി. പ്രസ്തുത വെളിപാട് എവിടെനിന്നായിരിക്കണം?
അബ്രഹാമിനോട് ദൈവം ചെയ്ത ഉടമ്പടിയായിട്ടാണ് പരിച്ഛേദനാകര്മത്തെ ബൈബിള് പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത്. ‘നീയും നിനക്കു ശേഷം തലമുറയായി നിന്റെ സന്തതികളും പാലിക്കേണ്ട ഉടമ്പടി’യെന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് അബ്രഹാമിനോട് കര്ത്താവ് പരിച്ഛേദന ചെയ്യുന്നതിനുള്ള കല്പന നല്കുന്നത് (ഉല്പത്തി 17:9-14) കര്ത്താവ് മോശയോടു പറഞ്ഞ തായി ബൈബിള് ഉദ്ധരിക്കുന്നു: ‘എട്ടാം ദിവസം ശിശുവിന്റെ പരിച്ഛേ ദനം നടത്തണം (ലേവിയര് 12:3) ഈ ദൈവിക കല്പന യേശുവും അനുസ രിച്ചിരുന്നു. ‘എട്ടു ദിവസം പൂര്ത്തിയായപ്പോള് ശിശുവിന് പരിച്ഛേദനം നടത്തി’ (ലൂക്കോസ് 2:21). പരിച്ഛേദനം ചെയ്യേണ്ടതില്ലെന്ന് യേശു ആരോടും പറഞ്ഞില്ല. കാരണം അദ്ദേഹത്തിന് അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു ബോധനം ലഭിച്ചിരുന്നില്ല. എന്നാല് പൌലോസ് പറയുന്നത് കാണുക: ‘പരിച്ഛേദനം സ്വീകരിക്കുന്നുവെങ്കില് നിങ്ങള്ക്ക് ക്രിസ്തുവിനെക്കൊണ്ട് നേട്ടമില്ല’ (ഗലാത്തിയക്കാര് 5:2). ഈ വെളിപാട് പൌലോസിന് എവിടെനിന്ന് കിട്ടി? ദൈവത്തില് നിന്നാകാന് വഴിയില്ല. പിന്നെയോ?
പിശാചില്നിന്നാണ് മുഹമ്മദി(സ)ന് വെളിപാടുണ്ടായത് എന്നുപറയാ നുള്ള പ്രധാനപ്പെട്ട കാരണം കുരിശുമരണത്തെയും പാപപരിഹാരബലി യെയും ഖുര്ആന് നിഷേധിക്കുന്നുവെന്നതാണല്ലോ. യേശുവിനെയും മാതാവിനെയും പുകഴ്ത്തുകയും ആദരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒട്ടനവധി സൂക്ത ങ്ങള് ഖുര്ആനിലുണ്ട്. ഖുര്ആനില് പേരു പരാമര്ശിക്കപ്പെട്ട ഏക വനിത മര്യമാണെന്നോര്ക്കുക. യേശു ചെയ്തതായി ബൈബിളില് പറയാത്ത കളിമണ്പക്ഷികളില് ഊതി അവയ്ക്ക് ജീവനിടുക തുടങ്ങിയ അത്ഭുതങ്ങ ളെക്കുറിച്ച് ഖുര്ആന് പ്രതിപാദിക്കുന്നുമുണ്ട് (3:49). തൊട്ടിലില് വെച്ച് ഉണ്ണിയേശു സംസാരിച്ചതായുള്ള ഖുര്ആനിക പരാമര്ശം (19:30) ബൈബി ളിലൊരിടത്തും കാണുവാന് സാധ്യമല്ല. യേശുവിന്റെ വിശുദ്ധ വ്യക്തിത്വത്തില് കളങ്കമുണ്ടാക്കുന്ന യാതൊന്നും ഖുര്ആനിലില്ല. യോഹന്നാന്റെ സുവിശേഷ പ്രകാരം ക്രിസ്തുവിന്റെ ആദ്യത്തെ അത്ഭുതം കാനായിലെ കല്യാണവിരുന്നില് വെച്ച് മദ്യം നിര്മിച്ചു നല്കിയതാണെന്ന കാര്യം പ്രത്യേകം പ്രസ്താവ്യമാണ് (യോഹന്നാന് 2:1-11). ഖുര്ആനില് ഇത്തരം യാതൊരു പരാമര്ശവുമില്ല.
‘മരത്തില് തൂക്കിക്കൊല്ലപ്പെടുന്നവന് ദൈവത്താല് ശപിക്കപ്പെട്ടവനാണ്’ (ആവര്ത്തനം 21:23)എന്നാണ് ബൈബിളിന്റെ സിദ്ധാന്തം. കുരിശില് തറക്കുക വഴി യേശുവിനെ ശപിക്കപ്പെട്ടവനായി മുദ്രയടിക്കുകയാണ് തങ്ങ ള് ചെയ്തതെന്നാണ് യഹൂദര് കരുതിയത്. പൌലോസ് പറയുന്നതും മറ്റൊന്നല്ല. ‘മരത്തില് തൂക്കപ്പെടുന്നവരെല്ലാം ശപിക്കപ്പെട്ടവര് എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ ക്രിസ്തു നമുക്കുവേണ്ടി ശാപമായിത്തീരുന്നു’ (ഗലാത്യര് 3:13). അപ്പോള് ക്രൂശീകരണം യേശുവിനെ ശപിക്കപ്പെട്ടവനാക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ലോകത്തിനുവേണ്ടി യേശു ശാപമായിത്തീര്ന്നുവെന്ന വാദം ഖുര്ആന് അംഗീകരിക്കുന്നില്ല. ശാപത്തിന്റെ മരക്കുരിശില്നിന്ന് തന്നെ രക്ഷിക്കേണമേയെന്ന ക്രിസ്തുവിന്റെ പ്രാര്ഥന (മത്തായി 26:39) ദൈവം കേട്ടില്ലെന്നു കരുതുന്നത് ദൈവിക കാരുണ്യത്തിന്റെ നിഷേധമല്ലാതെ മറ്റെന്താണ്? ശപിക്കപ്പെട്ട മരക്കുരിശില്നിന്ന് പടച്ചതമ്പുരാന് യേശുവിനെ രക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് യഹൂദന്മാരുടെ ഗൂഢാലോചനയെ തകര്ക്കുകയാണ് ചെയ്തത് എന്നാണ് ഖുര്ആന് പഠിപ്പിക്കുന്നത് (4:157,158).
മരക്കുരിശില് ക്രൂശിക്കുക വഴി യേശുവിനെ ശപിക്കപ്പെട്ടവനാക്കിയെന്ന് യഹൂദന്മാര്.
മരക്കുരിശില് മരിച്ച് യേശു ശപിക്കപ്പെട്ടവനായിത്തീര്ന്നുവെന്ന് പൌ ലോസ്.
മരക്കുരിശില്നിന്ന് പരിശുദ്ധനായ യേശുവിനെ ദൈവം രക്ഷിച്ചുവെന്ന് ഖുര്ആന്.
ഏതാണ് പിശാചിന്റെ വെളിപാട്? യേശുവിനെ മഹത്വപ്പെടുത്തുന്നതോ അതല്ല ശാപഗ്രസ്തനാക്കുന്നതോ?
ചുരുക്കത്തില്, ഖുര്ആന് പൈശാചിക വെളിപാടാണെന്ന് സമര്ഥിക്കു വാന് വേണ്ടി തെളിവുകള് പരതുന്നവര് കുഴിക്കുന്ന കുഴികളില് തങ്ങള്തന്നെയാണ് വീഴുന്നത് എന്നുള്ളതാണ് യാഥാര്ഥ്യം.
Facebook Like!
ഖുര്ആന് വിമര്ശനം
- ഖുര്ആനെ കുറിച്ച്
- ഖുര്ആനിന്റെ അവകാശവാദം
- ഖുര്ആനിന്റെ രചന
- ഖുര്ആന് ക്രോഡീകരണം
- ഖുര്ആനും സാന്മാര്ഗിക സംവിധാനവും
- ഖുര്ആനും സാഹിത്യവും
- ഖുര്ആനും സ്ത്രീകളും
- ഖുര്ആനും അനന്തരാവകാശപ്രശ്നങ്ങളും
- ഖുര്ആനും അടിമത്തവും
- ഖുര്ആനിന്റെ പ്രായോഗികത
- ഖുര്ആനും ദുര്ബലപ്പെടുത്തലുകളും
- ഖുര്ആനിലെ ശിക്ഷാനിയമങ്ങള്
- ഖുര്ആനും അമുസ്ലിംകളും
- ഖുര്ആനും വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും
- ഖുര്ആനും ബൈബിളും
- ഖുര്ആനും വേദക്കാരും
- ഖുര്ആനും യഹൂദ പുരാണങ്ങളും
- ഖുര്ആനും ചരിത്രവും
- ഖുര്ആനും പ്രവചനങ്ങളും
പ്രവാചക വിമര്ശനം